ALEIXANDRE

De neno soñaba con ser pirata, logo boxeador e mais tarde futbolísta. Con dez anos os coches e as motos fascinábano e aos quince adoraba o xadrez.

Sempre tivo soños, a maioría non se cumpriron.
Rematou políticas e entrou na administración.
As fantasías da nenez desapareceran, U2 xa non daba concertos e Zapatero falaba do estatuto catalán.
Solitario,
bagaba polas beirarúas de Barcelona pensando na súa terra.
Estaba lonxe, mais na súa imaxinación, afogábao.
A súa vida xiraba nunha ruleta de cravos (como aqueles dos que falaba Rosalía) na que el era a garza do destino.

A lei antitabaco seguía o seu camiño, aumentaban as secas e os incendios, non paraban os tsunamis
mais el
logrou o que quería

Voltar a Galiza

(Para un soñador nato)