OUTUBRO

De ti, recordo os teus ollos verdes, as historias que me contabas á tardiña e os seus finais, cando me dicías fagamos unha revolución
ti e mais eu.
Unha gran revolución.
As cidades, os países e os continente, todos, contra
ti e mais eu.
Unha revolución susurrando, ou se dicir nada, en silenzo.
Unha revolución en outubro
túa e miña.
E eu contestábache Si, camarada.
E logo viñan os sorrisos.

E xa nunca pasaba mais nada.