BACH
A choiva esvara pola fiestra.
O vento zozobrante bate no faiado.
Ti tirado no sofá mentres a radio cuspe sons que resoan na túa cabeza.
Ela, naquel lugar sen praia, escoitando como o mar bate nas paredes e o silenzo invade o seu corazón.
Ese que chora mentres Bach resoa na túa cabeza.
posted by Xacias at 1:37 da tarde
1 Comments:
E mentres a choiva esvaraba, moi a modo, na carballeira de Compostela (tras un día de festa patriótica) eu oía a Berrogüeto. Non había praia, certo; pero a música trasládanos a onde o corazón queira.
Non esquezas que entre nós non hai distancias (tampouco no verán)
sábado jul. 30, 03:34:00 da manhã 2005
Enviar um comentário
<< Home