TRAS O ARAME

Cando subimos ao tren imaxinaba que nos levarían fóra de Alemania a traballar nalgunha fábrica textil. Esperabamos moito traballo en malas condicións pero nunca aquelas baixezas ás que fomos sometidas. Arrastráronnos ata a máis míserenta degradación da personalidade. A nosa esperanaza mermaba con cada desprezo que nos bapuleaba o corazón. Un corazón que xa non sentíamos, estaba adormecido polo frío, pola fame, pola indiferenza, polo lodo que embadurnaba as nosas vidas e desintegraba-NÓS.