CARTA DA ASASINADA

O meu sentimento é como cuspir auga nesta rocha que parte en cristais os meus ollos, ese sentimento que esvarou por todo o meu corpo.

Neste mar en calma xamais renaceu a flor que brillaba coma o sol, neste día escuro, no cal, a palabra amor sábeme a rancio.

Recordo aquela maxia, aquela tarde, aquel día de inverno, aquela xerra que caeu contra o silenzo. Aqueles días produciron en min o sentir daquela rocha cravándome as unllas coma ese animal.

coma ti

Celia e Soraya

En recordo a semana de poesía do ano pasado (Igor Lugrís e María Lado) e á deste ano (Carlos Negro e Enma Couceiro), que volveu ser inolvidábel.