REMATA DECEMBRO¡¡¡

Fuxe o ano.
Escapa como os raios de sol que entran pola ventá nas mañás de inverno, sempre rodeado de festas, fúgase decembro.
Unha cea, unha celebración, unha xoldra, un brindis pola felicidade...
Chega o 2006, e como din..."Ano novo, vida nova"
Non sei se será certo, mais penso que neste ano que entra as nosas vidas (miñas nenas) cambiarán moito. Aínda así, sei que seguirán as xoldras, as largas conversas acompañadas do café, as risas que dan vida, as pelis nos días de frío, as amizades incondicionais, os días que semellan segundos...

Sei que o 2006 será un ano inolvidábel¡¡¡

NOITEBOA

Xurxo era daquela clase de tipos que susurraba cancións de Sabina nas noites de luar.
Sempre soñara con voar por riba do mar e sentir as ondas rachando nas súas ás. A imaxinación desbordaba na súa cabeza mentres Sabina cantaba "ruido, ruido demasiado ruido..."
Aquel día sentiu que os seus soños se cumpriran. Era alta, loira e o seu ollar facíalle lataxar o corazón
-Chámome Carme
-Eu Xurxo
(Sentindo que as pernas deixaban de existir)
Dende entón todos os días son Noiteboa, todas as horas semellan segundos.
Mentres que ela,
é daquela clase de tipas que escoitan a Sabina nos días de nadal.

THE HEAVEN IS IN YOUR MIND

Chorando coma unha tola e coas mans cheas de sangue, entrou no baño do único bar que había por alí cerca.
Baixou a tapa do váter e sentouse.
Permaneceu alí queda moitos minutos mirando para a porta.
De súpeto leu unha frase, que debía de estar en inglés.
Ela non a entendía, mais aquelas parecéronlle as verbas máis bonitas do mundo.
Repetiunas e repetiunas na súa cabeza

até esquecer que se chamaba Lola.

Até esquecer o fedor da morte.

até esquecer que o paraíso estaba na súa loucura.

Con este relato despídome por unha boa temporada, a ver se a inspiración ven a min.

DECEMBRO

Mentres a neve percorre o meu corpo

de esparto...

...as luces inundan a rúa...

...o son navideño resoa na miña cabeza...

Silenzosa

sinto que o sol se derruba

nas lagoas dos teus

desertos